Deelnemers van de Volksronde onder de loup

Sissy van Alebeek (47), afkomstig uit Schijndel, heeft zowel op de baan als op de weg gefietst. Ze begon haar carrière op 8-jarige leeftijd bij Wielervereniging Schijndel en reed vooral in dienst van Leontien Zijlaard-van Moorsel. De twee zijn nog steeds goed bevriend.

In 2001 behaalde ze onder moeilijke omstandigheden haar grootste succes met de nationale titel op de weg, kort nadat haar vader onverwacht overleed tijdens de terugreis van een wedstrijd in Spanje. Sissy zegt dat haar vader altijd steun bood en het vreemd zou hebben gevonden als ze niet aan het NK zou deelnemen. Ze beleefde dit NK als in een roes, mogelijk door kracht te putten uit het overlijden van haar vader, wat resulteerde in een indrukwekkende sprint naar de nationale titel. Emoties liepen hoog op toen ze na de finish huilend in de armen van haar moeder viel.

Naast 32 overwinningen in etappekoersen en criteriums, heeft Sissy veel voor Leontien van Moorsel betekend. Er blijft de vraag of haar erelijst groter had kunnen zijn zonder deze toewijding. Leontien's waardering is zo groot dat zij heeft aangedrongen op de uitnodiging van Sissy voor deze avond.

Na haar actieve carrière werkte Sissy bij Tui's afdeling sportreizen, die begon met hardloopreizen en later wielerreizen toevoegde. Ze had een eigen wielerploeg, Odysis, en reed veel criteriums. Ze gaf de voorkeur aan koersen in Nederland boven het buitenland, omdat de vlakkere parcoursen met wind haar beter lagen, mede dankzij haar sprintkwaliteiten.

Na het einde van haar ploeg werkte Sissy als commercieel manager bij Skil-Shimano en Argos-Shimano. Ze was ook assistent-ploegleidster bij de junior-vrouwen van wielervereniging Schijndel. Momenteel is ze commercieel directeur bij Rompelberg Cycling Holidays, gespecialiseerd in fietsvakanties naar Spanje.

Leontien van Moorsel begon haar wielercarrière eind jaren tachtig. Ze werd Nederlands kampioen bij de nieuwelingen in 1985, een prestatie die ze in 1986 en 1987 herhaalde. Haar indrukwekkende palmares omvat vier Olympische titels, tien wereldkampioenschappen en 24 nationale kampioenschappen in diverse disciplines op de weg en baan.

Ze domineerde de Tour de France in 1991 en 1992 en behield 12 jaar lang het werelduurrecord, dat ze op 1 oktober 2003 in Mexico-Stad verbeterde met een gemiddelde snelheid van 46,065 kilometer per uur. Dit record werd pas in 2015 verbroken. Daarnaast vestigde ze diverse wereldrecords op de 3 km achtervolging op de baan, waar ze in 2000 tijdens de Olympische Spelen in Sydney een wereldrecordtijd neerzette.

Een opvallende anekdote is uit 1991, toen Leontien tijdens een training op het WK-parcours in Stuttgart de gehele Nederlandse amateurselectie achter zich liet. Dit toonde haar uitstekende vorm aan, wat resulteerde in een overweldigende overwinning bij het WK.

Leontien ontving gedurende en na haar carrière talloze prijzen en onderscheidingen. Ze werd zes keer Nederlands sportvrouw van het jaar en is bij een gala ter ere van het 75-jarig bestaan van de KNWU verkozen tot beste wielrenster aller tijden. In 2006 ontving ze de Fanny Blankers-Koen trofee voor haar buitengewone verdiensten voor de Nederlandse sport.

Haar carrière kende ook een keerzijde, met een strijd tegen anorexia. Vanuit deze ervaring richtte ze eind 2013 samen met haar man Michael Zijlaard het Leontienhuis op, ter ondersteuning van mensen met een eetstoornis. Met zijn steun keerde ze sterk terug en won in 2004 een Olympische titel in Athene.

Na haar actieve loopbaan verscheen er een boek over haar leven, werd ze regelmatig gevraagd voor tv-programma's, ontwikkelde ze een eigen kledinglijn met haar dochter, en werd ze koersdirecteur van de Amstel Gold Race, die ze zelf in 2002 won. Recentelijk is Leontien een ambassadeur van de Volksronde geworden en speldde ze vorig jaar voor het eerst in jaren weer een rugnummer op tijdens dit evenement. Dit jaar zal ze opnieuw deelnemen en en is daarom gastspreker op deze avond in wijnproeverij Waain De Proeverij

De Limburgse klimmer Rob Ruijgh (37) was actief tussen 2004 en 2018. Hij werd op 12-jarige leeftijd Nederlands kampioen in zijn categorie in Oldenzaal. In zijn eerste jaar bij de beloften onder de 23 jaar won hij een wedstrijd, maar een virus hield hem in 2007 enige tijd aan de kant. Bij de Duitse formatie Sparkasse verbeterde zijn prestaties, met een elfde plaats in de Ronde van Groot-Brittannië in 2009 als hoogtepunt. Dit resulteerde in een profcontract bij Vacansoleil DCM Pro Cycling, geleid door Daan Luijkx. Een handbreuk belemmerde hem eerst, maar in 2011 behaalde hij een veertiende plaats in de Dauphiné en hielp hij Pim Ligthart aan de nationale titel. Dit leverde hem een plek op in de Tour de France, waar hij als beste Nederlander eindigde met een twintigste plaats. Door blessures bleef het daarna stil rond de renner uit Heerlen. Na het terugtrekken van sponsor Vacansoleil eind 2013 vond Ruijgh in 2014 onderdak bij een kleine Belgische ploeg, waar hij opviel in Belgische wedstrijden. Hij kwam uiteindelijk bij een Belgische continentale ploeg terecht en won in 2017 nog de Ronde van Iran.

Erik Breukink (49) blonk al vroeg uit bij de Doetinchemse wielervereniging R en TV De Zwaluwen. Als junior won hij in 1982 het Nederlands kampioenschap op de achtervolging en in 1985 twee tijdritten in Olympia’s Tour. Na de overstap naar de profs reed hij eerst voor Skala-Gazelle en viel op als tijdrijder en klimmer. Bij Panasonic behaalde hij etappezeges in de Ronde van Zwitserland (1986) en de Ronde van Italië (1987). In zijn debuutjaar in de Tour de France won hij een etappe en werd hij tweede in het jongerenklassement.

In 1988 won Breukink opnieuw een etappe in de Giro en een zware bergrit. Hij veroverde ook het jongerenklassement in de Tour de France. Overwinningen in de Ronde van Baskenland, het Internationaal Wegcriterium en de Omloop van het Waasland volgden. In 1989 won hij de proloog van de Tour in Luxemburg en reed korte tijd in de gele trui.

Na zijn overstap naar PDM boekte hij twee etappezeges en eindigde hij als derde in Parijs. Als tijdritspecialist won hij de GP Lunel, de finale van de wereldbeker en de Grote Prijs Eddy Merckx.

In 1993 stapte Breukink over naar Once. Hij won dat jaar een etappe in de Vuelta, het Internationaal Wegcriterium, de Ronde van Nederland en het nationaal kampioenschap op de weg. Met 61 overwinningen beëindigde hij in 1997 zijn loopbaan, waarin hij in alle drie de grote rondes etappes won. Na zijn carrière was Breukink actief als wielercommentator bij de NOS en later als ploegleider en technisch directeur bij Rabobank-teams.

Erik Dekker, nu 53 jaar, was van 1992 tot 2006 beroepsrenner en daarna enige tijd ploegleider bij Rabobank. Voor zijn professionele loopbaan behaalde hij tweede plaatsen op het WK voor jeugd in Bergamo (1987) en een zilveren medaille op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona. Zijn eerste profoverwinning was in 1994 met een ritzege in de Ronde van het Baskenland. In 1997 won hij de Ronde van Nederland. Echter, 1998 ging grotendeels verloren door een hamstringblessure. In 2000 brak hij door met drie ritzeges in de Tour de France en winst in de klassieker San Sebastian. 2001 was ook succesvol met winst in de Amstel Goldrace en het wereldbekerklassement. Na winst in de Tirreno-Adriatico in 2002, kampte hij met een gebroken heup en knieblessures. In 2004 won hij de Ronde van Drenthe en voor de derde keer de Ronde van Nederland, en was hij succesvol in Parijs-Tours. Een val in de Tour de France 2006 maakte een vroegtijdig einde aan zijn carrière. Hij was daarna negen jaar ploegleider en nam op 1 januari 2016 afscheid van deze rol.